Μια οφειλόμενη απάντηση!

Μια οφειλόμενη απάντηση!

Το τελευταίο διάστημα έχουν εκτοξευθεί τόνοι λάσπης, κατασυκοφάντησης, και μάλιστα συλλήβδην, σε βάρος των καθηγητών που τόλμησαν να εξετάσουν ή να προτείνουν απεργία στο τέλος του διδακτικού έτους, ακόμη και μέσα στις εξετάσεις! Αγνοείται ή διαστρεβλώνεται σκοπίμως η πραγματικότητα και πραγματοποιείται σειρά υποκριτικών δηλώσεων από κυβερνητικές πηγές, δημοσιολογούντες, παπαγάλους και ύαινες της ενημέρωσης, ότι οι καθηγητές δε θα πρέπει να παίζουν με το μόχθο και τα όνειρά των μαθητών, να μην τους κρατούν σε ομηρία κλπ! Ποιοι ομιλούν! Όσοι με τις πολιτικές επιλογές τους έχουν καταστρέψει την κοινωνία αλλά και τις επερχόμενες γενιές! Δεν γκρεμίζουν απλά όνειρα και προσδοκίες, δεν καταστρέφουν το μόχθο των ανθρώπων! Θέλουν ανθρωποθυσίες και δημιουργούν ανθρωπιστική κρίση!

Λοιπόν, οι καθηγητές δεν κινητοποιούνται για την αύξηση του ωραρίου τους κατά 2 ώρες όπως ψευδέστατα αναφέρεται! Σας διαβεβαιώ ότι αν πρόκειται για το καλό των μαθητών μας να κάνουμε και 2 και 3 ώρες παραπάνω, χωρίς ουδεμία αμοιβή! Άλλωστε  το έχουμε αποδείξει με τα μαθήματα αλληλεγγύης ή κοινωνικά φροντιστήρια που κάνουμε σ' όλη τη χώρα. Διαμαρτυρόμαστε για μια σειρά από επώδυνα μέτρα, παραθέτω μερικά: συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων, «αυτοδίκαιη αργία» και κατάργηση του τεκμηρίου της αθωότητας, κενά διδακτικού προσωπικού στα σχολεία και απώλεια χιλιάδων διδακτικών ωρών, τις πάσης φύσεως περικοπές, τα χαράτσια, τις απολύσεις μέσω του ακραίου και παράλογου συστήματος τιμωρητικής αξιολόγησης και για όλα τα επώδυνα μέτρα που καταστρέφουν τις ζωές όλων μας! Και φυσικά διαμαρτυρόμαστε για τις ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ που δημιουργεί η αύξηση του διδακτικού ωραρίου, οι οποίες είναι οι απολύσεις και οι υποχρεωτικές μεταθέσεις, όχι μόνο σε άλλους νομούς της ίδιας περιφέρειας αλλά και σε ολόκληρη την επικράτεια, με αποτέλεσμα να διαλυθούν οικογένειες! Επίσης, σε ότι αφορά στο ωράριο, αποκρύπτεται σκόπιμα ότι εκτός του διδακτικού ωραρίου, υπάρχει στους εκπ/κούς και το εξωδιδακτικό ωράριο μέσα στο σχολείο και επιπλέον η προετοιμασία και η διόρθωση πληθώρας γραπτών στο σπίτι! Μάλιστα οι εκπ/κοί αναλαμβάνουν και έργο γραμματειακής υποστήριξης, αφού ελάχιστα είναι τα σχολεία που διαθέτουν έναν έστω γραμματέα, σε αντίθεση με τα σχολεία του εξωτερικού στα οποία λειτουργεί πολυμελής γραμματεία. Ακόμη, όπως αποκαλύπτουν αρκετές έρευνες, μια διδακτική ώρα ισοδυναμεί με τουλάχιστον 3 ώρες γραφείου! Πρόσφατη μελέτη της Unesco, του 2012, αποδεικνύει ότι: 21 ώρες διδασκαλίας = 84 ώρες δουλειάς γραφείου. Επίσης το διδακτικό ωράριο των Ελλήνων καθηγητών είναι στο ΜΟ των συναδέλφων τους στην Ευρώπη. Τέλος, η αύξηση του διδακτικού ωραρίου  αποβαίνει τελικά σε βάρος της ποιότητας του παρεχόμενου διδακτικού έργου.

Σε ότι αφορά στην απεργία νομίζω ότι λησμονούνται οι λόγοι για τους οποίους γίνεται και οι στόχοι της. Από ποιους; Απ’ αυτούς που είτε δεν έχουν κάνει ποτέ απεργία είτε ανήκουν στην ομάδα εκείνων, που θέλουν να τις καταπνίξουν και να τις καταργήσουν!

Δηλαδή τι θα συμβούλευαν τους εργαζόμενους όταν βάλλονται πανταχόθεν; Να κάτσουν στ' αυγά τους, απαθείς, τη μία για να μην παρεμποδίζουν τις μετακινήσεις, την άλλη τον τουρισμό, την τρίτη τις εξετάσεις, την τέταρτη την έναρξη του σχολικού έτους κλπ; Με λόγια ειλικρινή και σταράτα η απεργία στοχεύει να ενοχλήσει το κοινωνικό σύνολο, να δημιουργήσει δυσκολίες στην καθημερινότητα και κατά συνέπεια ν’ ασκήσει πίεση στην εκάστοτε κυβέρνηση, ώστε ν’ αποσύρει σκληρά και άδικα μέτρα, που έχουν ληφθεί σε βάρος της κοινωνίας ή και ενός κλάδου. Οτιδήποτε άλλο απλά δεν είναι απεργία! Οι απεργίες δε γίνονται ελαφρά τη καρδία και οι απεργοί ματώνουν για αυτές, αφού χάνουν το μεροκάματό τους, είναι συνέχεια στους δρόμους κλπ. Για να είναι δε αποτελεσματικές προϋποθέτουν μαζικότητα και αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων, αφού ό,τι επώδυνο εφαρμόζεται σ’ ένα κλάδο στην πλειονότητα των περιπτώσεων εφαρμόζεται και στους υπόλοιπους!

Η διεκδίκηση, ο αγώνας, η απεργία για μια ανθρώπινη ζωή είναι η μεγαλύτερη πράξη ευθύνης απέναντι στους νέους, τους μαθητές, τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς και σ' ολόκληρη την κοινωνία, η οποία πλήττεται από μια σειρά σκληρών και απάνθρωπων μέτρων. Στη σημερινή εποχή περισσότερο από ποτέ ο αγώνας των εκπ/κών αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας είναι πρωτίστως και κύρια υπέρ των νέων, των σημερινών μαθητών αλλά και των επερχόμενων γενιών, που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, αφού έχουν καταλυθεί όλα τα εργασιακά, κοινωνικά κλπ δικαιώματά τους (η επίσημη ανεργία των νέων στη χώρα μας έφτασε το 64.2%). Αλήθεια, εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμη κάποιοι, που δεν το κατανοούν;

Πάνος Κατσούλας, εκπ/κός δημόσιας ΔΕ εκπ/σης