Ας σιγουρευτούμε & ας αποφασίσουμε με τόλμη!

Ας σιγουρευτούμε & ας αποφασίσουμε με τόλμη!

Κάποτε πρέπει να σιγουρευτούμε στο τι δεδομένα έχουμε, τι βιώνουμε καθημερινά και να κατασταλάξουμε στο τι τελικά θέλουμε! Διότι υποψιάζομαι ότι δεν είμαστε σίγουροι για το πρώτο και πολύ περισσότερο για το δεύτερο!

Η γνώμη μου είναι ότι σήμερα συντελείται μια ανθρωπιστική κρίση εξαιτίας ενός λανθασμένου προγράμματος αλλά και παλιότερων εσφαλμένων πολιτικών κυβερνητικών επιλογών. Το λανθασμένο πρόγραμμα που ακολουθείται αποτελεί παραδοχή ακόμη και αυτών που το επέβαλαν (βλέπε ΔΝΤ), οι οποίοι όμως επιμένουν στην πιστή εφαρμογή του!!! Η κυβέρνηση που το αποδέχτηκε πλήρως καμώνεται ότι διεξάγει διαπραγμάτευση! Για να ρίξει στάχτη στα μάτια του κόσμου … Πρόκειται για το πιο σύντομο και πετυχημένο ανέκδοτο! Κάποιοι ισχυρίζονται ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να το κάνει πιο ελαφρύ, πιο ανώδυνο. Με άλλα λόγια, να καταστραφούμε (οικονομικά, στην ψυχολογική και σωματική μας υγεία), αλλά να μην πεθάνουμε ή να μην πεθάνουμε όλοι! Και επαίρεται ότι επιτυγχάνει πρωτογενές πλεόνασμα! Είναι σίγουρο ότι θα πετύχει μεγαλύτερο αν οι περικοπές γίνουν πιο δραματικές, αν αυξηθούν οι άνεργοι, οι άστεγοι και μείνουν πολύ περισσότεροι χωρίς ηλεκτρικό, θέρμανση και φαγητό! Και ρωτάει, η κυβέρνηση, τους πολιτικούς της αντιπάλους αν έχουν εναλλακτική λύση, τη στιγμή που θεωρούν τη δική της συνολικά αποτυχημένη! Η κυβερνητική λύση είναι γνωστή και μας οδηγεί στον κατήφορο, αυξάνει τους ανέργους, κλείνει τις επιχειρήσεις κλπ.

Κάποιοι προτείνουν τη λύση να εγκαταλείψουμε το ευρώ και την ΕΕ, ή τουλάχιστον το πρώτο, αποδεχόμενοι ομολογουμένως ότι για το πρώτο διάστημα θα περάσουμε πολύ δύσκολα. Πόσο δύσκολα θα περάσουμε και πόσο θα είναι αυτό το διάστημα, είναι μάλλον άδηλο! Ιδίως όταν παρατηρείται η σημερινή πολιτική και οικονομική ρευστότητα. Επίσης σημαντικό ρόλο θα παίξει ποιος θα κληθεί να διαχειριστεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Κάποιος που θ’ αναγκαστεί ή κάποιος που θα το πιστεύει; Διότι έχει και αυτό μεγάλη σημασία! Η αβεβαιότητα και ο φόβος αυτού του σεναρίου κάνει αρκετούς να το αποστρέφονται και να μην το θεωρούν σωστό. Ορισμένοι θεωρούν ότι και πολιτικά, ιδεολογικά ο απομονωτισμός δεν είναι σωστός και προβάλλουν το διεθνισμό.

Κάποιοι άλλοι λένε ότι στο πλαίσιο ευγενικών αρχών όπως η αλληλεγγύη και η ενότητα των λαών πρέπει να παραμείνουμε στην ΕΕ και κυρίως στο ευρώ και να προσπαθήσουμε μαζί μ’ άλλους λαούς, κυρίως του νότου, οι οποίοι είναι εκείνοι που βιώνουν στο πετσί τους την οικονομική κρίση, να οικοδομήσουμε μια Ευρώπη αλληλεγγύης, ενότητας, ανάπτυξης υπέρ των πολλών και όχι των λίγων. Να δημιουργήσουμε μια Ευρώπη που η ευημερία των πολιτών πρέπει ν’ αντικαταστήσει το κέρδος των ελαχίστων κεφαλαιοκρατών! Προτείνουν προς τούτο την εγκατάλειψη του μνημονίου, σκληρή προσπάθεια διαπραγμάτευσης του χρέους, αφού προηγουμένως επιδιωχθεί η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του και την αποπληρωμή του υπολοίπου κατά τα πρότυπα της Γερμανίας του ΄53 με ρήτρα ανάπτυξης. Πιστεύουν ότι θα τα καταφέρουν στη διαπραγμάτευση διότι αφενός δεν ήσαν αυτοί που συμφώνησαν με το πρόγραμμα και δεν βαρύνονται με παλιότερες κυβερνητικές επιλογές και αφετέρου επειδή δεν συμφέρει, κυρίως οικονομικά την τρόικα και ιδιαίτερα τη Γερμανία να μην αποδεχτούν αυτή τη λύση και να εξαναγκάσουν τη χώρα μας στην έξοδο από τη ζώνη του ευρώ και στη συνέχεια τη στάση πληρωμών προς τους δανειστές. Βέβαια και αυτή την πρόταση υπάρχουν άλλοι που είτε τη βλέπουν με σκεπτικισμό είτε τη θεωρούν ανεφάρμοστη.

Αυτές είναι περιληπτικά οι 3 προτεινόμενες λύσεις, που εκτιμώ ότι έχουν και τις μεγαλύτερες πιθανότητες εφαρμογής (με επιτυχία ή όχι θα το δείξει ο χρόνος). Βέβαια η τρίτη εφαρμόζεται ήδη τόσο από τη σημερινή όσο και από τις τελευταίες κυβερνήσεις και αφορά στην πιστή εφαρμογή των μνημονίων και της δανειακής σύμβασης. Επ’ αυτών λοιπόν θα πρέπει ν’ αποφασίσει ο Ελληνικός λαός γνωρίζοντας ότι εδώ που φτάσαμε δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις! Υπάρχουν όμως καλύτερες από άλλες! Πιο έντιμες, πιο ανεξάρτητες και πιο αξιοπρεπείς! Υπάρχουν και λύσεις πιο τολμηρές! Και όπως λέει αφενός μεν η γνωστή ρήση: «ο τολμών νικά» και αφετέρου δε ο μεγάλος ποιητής Γκαίτε: «Η τόλμη κλείνει μέσα της τη μεγαλοφυΐα, τη δύναμη και τη μαγεία»! Ας τολμήσουμε λοιπόν! Πριν είναι πολύ αργά …

Πάνος Κατσούλας

Εκπ/κός