Η ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΟ ΑΡΘΡΟ 16 ΚΑΙ Η ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ

Η δικομματική συναίνεση για την αναθεώρηση του άρθρου 16 του συντάγματος, που θα καθιστά εφικτή την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων, είναι αποτέλεσμα της συντηρητικής στροφής της κοινωνίας μας, που χαρακτηρίζεται από έντονα φαινόμενα ατομισμού, ανταγωνιστικότητας, ξενοφοβίας κ.λπ. Εάν υπήρχε ισχυρό συνδικαλιστικό κίνημα κανένα κόμμα εξουσίας στη χώρα μας δεν θα τολμούσε να προτείνει την εφαρμογή σκληρών αντιλαϊκών μέτρων όπως π.χ. η άρση της μονιμότητας στο δημόσιο τομέα, η αναθεώρηση του άρθρου 16 του συντάγματος, ο νέος ν. πλαίσιο για τα Πανεπιστήμια, οι δυσμενείς αλλαγές στα εργασιακά, οι επικείμενες επώδυνες αλλαγές στο ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό κ.λπ.

Όλες αυτές οι αλλαγές που προτείνονται αποτελούν σκληρές νεοφιλελεύθερες επιλογές, χωρίς να προωθείται κανένα μα κανένα μέτρο που ν’ ανακουφίζει τους πολίτες και να βαθαίνει τη δημοκρατία στη χώρα μας. Για παράδειγμα δεν γίνεται καμία κουβέντα για να κατοχυρωθεί ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για τον εργαζόμενο. Δεν καταβάλλονται προσπάθειες ώστε να κατοχυρωθεί συνταγματικά η απλή αναλογική ως πάγιο εκλογικό σύστημα, τόσο στις βουλευτικές όσο και στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης, προκειμένου να καταγράφονται όλες οι κοινωνικοπολιτικές τάσεις. Δεν θεσμοθετείται ένα δικαιότερο φορολογικό σύστημα. Δεν επιχειρείται να τεθεί το ώριμο πλέον για την κοινωνία μας ζήτημα διαχωρισμού κράτους – εκκλησίας, ούτε να θεσπιστούν αυστηρά μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος. Αντιθέτως όλη η αυστηρότητα των κρατούντων εξαντλείται με την περικοπή των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζόμενων, με την περικοπή των προσωπικών ελευθεριών και δικαιωμάτων των πολιτών στο όνομα της πάταξης της εγκληματικότητας & της τρομοκρατίας. Βέβαια τα ίδια και χειρότερα ισχύουν & στην Ευρώπη, όπου πολλά από τα μέτρα που προτείνει η δικομματική συναίνεση στην πατρίδα μας, ισχύουν εκεί προ πολλού (π.χ. ανυπαρξία ασύλου στα ΑΕΙ, ιδιωτικά πανεπιστήμια, ελεύθερες απολύσεις και προσλήψεις, άρση μονιμότητας κ.λπ.). Τελευταίως δε σε Αμερική & Ευρώπη, έχουμε κρούσματα ποινικοποίησης του φρονήματος του πολίτη! Παρότι τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί ένα παγκόσμιο κοινωνικό κίνημα αρκετά ισχυρό (αναμένουμε τα επόμενα χρόνια να ισχυροποιηθεί περαιτέρω), εντούτοις ο νεοφιλελευθερισμός εξακολουθεί ν’ αποτελεί την κυρίαρχη ιδεολογία.
Την ώρα λοιπόν που στη χώρα μας νομιμοποιείται η κατάργηση κεκτημένων του εργατικού κινήματος, η αριστερά που θα μπορούσε ν’ αποτελέσει την ελπίδα των εργαζομένων, εμφανίζεται κατακερματισμένη και επομένως ανήμπορη να πείσει και αδύναμη ν’ αντιδράσει αποτελεσματικά. Ακόμη και αυτή η βασικότατη αρχή του αριστερού χώρου, η ενότητα στη δράση, έχει δυστυχώς σήμερα αποδυναμωθεί ή και εγκαταλειφθεί. Και τούτο διότι οι διάφορες δυνάμεις της αριστεράς, αντί να προτάσσουν τα πολλά κοινά σημεία που τους ενώνουν (έστω και σε στρατηγικό επίπεδο), επικεντρώνονται μόνο σ’ εκείνα που τους χωρίζουν. Είναι δε τόσο απελπιστική η κατάσταση, που η αντιπαλότητα δεν εκδηλώνεται μόνο μεταξύ των κομμάτων της αριστεράς, αλλά και μεταξύ ομάδων ή προσώπων που ανήκουν στο ίδιο αριστερό κόμμα! Το τελευταίο μπορεί να παρατηρείται στα αστικά κόμματα εξουσίας, δομικό στοιχείο των οποίων είναι η αντιπαλότητα & ο ανταγωνισμός των μελών τους, είναι όμως απαράδεκτο να εμφανίζεται & στ’ αριστερά κόμματα. Το αποτέλεσμα όλων αυτών των αρνητικών φαινομένων στο χώρο της αριστεράς, είναι να επωφελούνται οι δυνάμεις του κατεστημένου και να επικρατούν ανεμπόδιστα οι σκληρές νεοφιλελεύθερες ιδέες και πρακτικές.

Πάνος Κατσούλας
Καθηγητής Δημόσιας Β/θμιας Εκπ/σης
Ταμίας ΔΣ Β’ ΕΛΜΕ Κορινθίας
Δημοσιεύτηκε στο AlfaVita τον Ιούλιο του 2006