Ποιος θα πάρει τη σκυτάλη εξουσίας ...

Ποιος θα πάρει τη σκυτάλη εξουσίας και πώς θα χρησιμοποιηθεί;

Το πολιτικό σύστημα, όπως αυτό εκφράστηκε με το 2κομματισμό και τους άμεσους ή έμμεσους υποστηρικτές του, σιγά - σιγά καταρρέει. Τελειώνει σταδιακά  το λάδι στο καντήλι της 3κομματικής κυβέρνησης. Παρά τη στήριξη, που είναι βέβαιο ότι θα της δοθεί από εγχώρια και ξένα κέντρα (υπάρχει δήλωση της κ. Μέρκελ περί εμπόδισης του Συριζα να σχηματίσει κυβέρνηση στην Ελλάδα!), είναι πολύ πιθανό ν’ απολέσει την εξουσία, στην οποία με κάθε τρόπο έχει γαντζωθεί και να προκηρυχθούν νέες εκλογές! Το πότε θα γίνει αυτό είναι άγνωστο, επειδή στην πολιτική τίποτα δεν είναι σίγουρο.

Ο Συριζα φαντάζει ότι θα είναι το κόμμα, που θ’ αποτελέσει τη διάδοχη κατάσταση. Πολλοί αναρωτιούνται αν είναι έτοιμος να κυβερνήσει ή όχι. Σαφώς είναι πιο έτοιμος σε σχέση με τις τελευταίες εκλογές, όμως πανέτοιμος δεν μπορεί σήμερα να δηλώσει ουδείς, εξαιτίας της πολύπλευρης ρευστότητας (πολιτικής, οικονομικής κλπ), που επικρατεί. Επιπλέον, βιώσαμε στο πετσί μας πόσο έτοιμοι ήσαν να μας κυβερνήσουν εκείνοι που διέθεταν πολύχρονη εμπειρία, έτοιμα προγράμματα, πολύπειρα στελέχη, που διακήρυσσαν την υπευθυνότητα κλπ. Πολύ απλά τα έκαναν μούσκεμα! Εκτιμώ ότι το κόμμα εκείνο, που δε θ’ ακολουθήσει το παράδειγμα των κομμάτων που μας κυβέρνησαν μέχρι τώρα και θ’ αποφύγει τα ολέθρια και πασιφανή λάθη τους, θ’ αποδειχθεί πολύ καλύτερό τους και κυρίως πολύ χρησιμότερο για το δημόσιο συμφέρον.

Αν λοιπόν ο Συριζα καταφέρει να κερδίσει τις επόμενες εκλογές, είναι ζητούμενο με ποιόν τρόπο θα κυβερνήσει. Αυτοδύναμος, συμμαχώντας με κάποιους άλλους ή υπό την ανοχή των άλλων; Νομίζω ότι θα επιδιώξει να κυβερνήσει αυτοδύναμος και  αν δεν τα καταφέρει, τότε υποθέτω ότι θα συμμαχήσει μ’ εκείνους που προγραμματικά μπορεί να συμφωνήσει σ’ όσο το δυνατόν περισσότερα θέματα.

Καλό είναι να δηλώσει από τώρα με σαφήνεια όσα πρόκειται να υλοποιήσει και να μην τάξει λαγούς με πετραχήλια! Με τον τρόπο αυτό πιστεύω ότι θα μπορέσει να κερδίσει περισσότερους πραγματικούς και όχι ευκαιριακούς ή ιδιοτελείς υποστηρικτές. Άλλωστε στη δεινή κατάσταση που έχουμε περιέλθει δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις, που θα βελτιώσουν αυτόματα την κατάσταση. Μπορεί πολλά οικονομικά αιτήματα διαφόρων κλάδων να είναι δίκαια, όμως η άμεση ικανοποίησή τους ή η ικανοποίησή τους στον επιθυμητό βαθμό δε θα μπορέσει να γίνει την επαύριον των εκλογών! Ο Συριζα θα χρειαστεί να πει μετά παρρησίας ότι η ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους & της δημόσιας διοίκησης θα γίνουν σιγά – σιγά και ότι η αποκατάσταση μισθών, συντάξεων, επιδομάτων κλπ δεν μπορεί παρά να γίνουν σταδιακά, ξεκινώντας από τους οικονομικά ασθενέστερους. Ο Σύριζα σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να καλλιεργήσει ελπίδες και μάλιστα άμεσες, εκεί που δεν υπάρχουν. Συνήθως οι πολιτικοί στη χώρα μας λένε πράγματα που δεν κάνουν & κάνουν πράγματα που δε λένε. Στη τελευταία περίπτωση αυτά που υλοποιούν είναι επώδυνα για την κοινωνία! Αν λοιπόν ο κυβερνητικός Συριζα έχει σκοπό ν’ ακολουθήσει τη συνήθη πρακτική των προηγούμενων, θ’ αποδειχθεί όμοιός τους! Θ’ απολέσει την αριστερή φυσιογνωμία του, κυρίως θα εγκαταλείψει τις αρχές του και επομένως είναι βέβαιο ότι θα χάσει την εμπιστοσύνη του κόσμου. Άλλωστε ένα αριστερό κόμμα έχει λόγο ύπαρξης αν και εφόσον ανατρέχει στο λαό, ο όποιος πρέπει να είναι διαρκώς στο προσκήνιο, να συμμετέχει, να προτείνει, να ελέγχει, να κρίνει, να στηρίζει και να συναποφασίζει μαζί του με λαϊκές συνελεύσεις, δημοψηφίσματα κλπ. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δε συγκεντρώνει τα παραπάνω χαρακτηριστικά ή κάποια στιγμή τ’ απολέσει, τότε δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης & δεν θα είναι καθόλου χρήσιμος για το λαό και τη χώρα.

Τέλος ο Συριζα δε θα πρέπει να καλλιεργήσει τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, όπως το Πασοκ και η ΝΔ. Ο κυβερνητικός συνδικαλισμός είναι η χειρότερη μορφή του κομματικού συνδικαλισμού, που και αυτός πρέπει να εκλείψει. Οι συνέπειες του κυβερνητικού συνδικαλισμού ήταν να καθηλωθεί επί σειρά ετών το συνδικαλιστικό κίνημα και να γίνει στον κόσμο μισητός ο ρόλος, όλων ανεξαιρέτως, των συνδικαλιστών! (Το ανάθεμα είναι συνήθως επί δικαίων & αδίκων!). Είναι αποδεκτό κάποιος να είναι μέλος πολιτικής οργάνωσης ή κόμματος και να είναι ταυτόχρονα μέλος ενός σωματείου, όμως η δράση του στο σωματείο πρέπει να είναι αυτόνομη. Αντιθέτως όταν θίγονται δικαιώματα εργαζόμενων και δεν ικανοποιούνται δίκαια αιτήματά τους από ένα κυβερνητικό κόμμα, τα μέλη του, που είναι ταυτόχρονα και συνδικαλιστές, θα πρέπει να εναντιώνονται στις επιλογές του, επιδιώκοντας να τις αλλάξουν. Διότι μέχρι τώρα οι κυβερνητικοί συνδικαλιστές στην πλειονότητα των περιπτώσεων μετατρέπονταν σε χειροκροτητές και ταυτίζονταν με τις επιλογές του κόμματός τους, ώστε να δείξουν καλή διαγωγή, προκειμένου να τοποθετηθούν σε υψηλότερες θέσεις και να λάβουν έμμισθα διοικητικά ή και  κυβερνητικά αξιώματα!

Αν ο Συριζα καταφέρει να μην υποπέσει στα κραυγαλέα λάθη των κυβερνητικών κομμάτων και των κυβερνήσεων τους και εξακολουθήσει να εργάζεται αταλάντευτα υπέρ του δημοσίου συμφέροντος, τότε θα μπορέσει να κυβερνήσει και μάλιστα επί μακρόν. Διαφορετικά και με δεδομένο την πολεμική, που με την πρώτη ευκαιρία θα του ασκηθεί, θα φτάσει πολύ κοντά στη βρύση δίχως όμως να καταφέρει να πιεί νερό!

Πάνος Κατσούλας

Εκπ/κός

Αντιπρόεδρος ΔΣ Β’ ΕΛΜΕ Κορινθίας

Δεκέμβριος 2012