Για όσους ισχυρίζονται ότι δεν
υπάρχουν όπλα για διαπραγμάτευση ακόμη και τώρα!
Το αρθρ. 103 της χάρτας του ΟΗΕ
λέει ότι: «Σε περίπτωση σύγκρουσης των υποχρεώσεων των κρατών – μελών που
προκύπτουν από την παρούσα χάρτα και των υποχρεώσεών τους από οποιαδήποτε άλλη
διεθνή συμφωνία, τότε υπερισχύουν οι πρώτες». Στις υποχρεώσεις που προκύπτουν
από τη χάρτα περιλαμβάνονται και όσες προβλέπει το αρθρ 155, που αναφέρει: «Η
ανύψωση του βιοτικού επιπέδου, η πλήρης απασχόληση και οι συνθήκες προόδου και
ανάπτυξης μέσα σε οικονομική και κοινωνική τάξη». Ανταποκρίνονται άραγε στις ως
άνω απαιτήσεις τα προγράμματα «βοήθειας» της τρόικα; Αυτά και όχι μόνον πρέπει
να πούμε στους «εταίρους» μας κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης. Να τους
πούμε μεταξύ των άλλων ότι δεν πρέπει να παραβιάζουν τις διεθνείς συνθήκες, που
και αυτοί έχουν υπογράψει.
Θα ισχυριστούν βέβαια εύλογα κάποιοι
ότι: Αφού είναι τόσο εύκολα τα πράγματα και αφού υπάρχουν στη φαρέτρα μας τόσα
διαπραγματευτικά όπλα γιατί δεν τα χρησιμοποίησαν οι προηγούμενες αλλά και η
σημερινή συγκυβέρνηση; Κατ’ αρχάς τα πράγματα δεν είναι εύκολα και ουδείς
μπορεί να ισχυριστεί κάτι τέτοιο. Πάντα η αρχή είναι δύσκολη! Αλλά όπως είχε
πει και ο Άγγλος στοχαστής Τόμας Φούλερ "Όλα τα πράγματα είναι δύσκολα
πριν γίνουν εύκολα!" Οι προηγούμενες κυβερνήσεις όπως και η τωρινή δεν
επιχείρησαν να χρησιμοποιήσουν όλα τα εργαλεία διεκδίκησης επειδή και αυτές
πιστεύουν στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της λυσσαλέας λιτότητας (άλλωστε
πολιτική λιτότητας εφάρμοζαν και πριν από το μνημόνιο, όχι όμως αυτής της
έντασης), των ιδιωτικοποιήσεων της δημόσιας περιουσίας, της υγείας, της
παιδείας, της ασφάλισης κλπ, ανεξάρτητα με το τι ισχυρίζονται κάθε φορά. Πώς
λοιπόν θα μπορούσαν να διαπραγματευτούν κάτι για το οποίο και οι ίδιες συμφωνούν
ή συμφωνούν σε μεγάλο βαθμό;
Πάνος Κατσούλας
Εκπ/κός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου