Πρέπει να στηριχτεί...

Πρέπει να στηριχτεί...
Επιμέλεια: Πάνος Κατσούλας

Αποψεις

Ιδιωτικοποιήσεις και βαυκαλιζόμενοι

Συντάκτης: Πάνος Κατσούλας

 

 

 

Ξανά μανά τα ίδια (περί φόβου)

Ξανά μανά τα ίδια (περί φόβου)

Οι κυβερνητικοί παράγοντες έχουν μιλήσει πολλές φορές για την ηρωική στάση των Ελλήνων, τις θυσίες και την καρτερικότητά τους απέναντι σ’ όσα περνούν! Ταυτοχρόνως εκτοξεύουν τόνους κινδυνολογίας και εκφοβίζουν ασύστολα τον κόσμο ότι αν δεν τους ξαναπροτιμήσει τότε η χώρα θα φτάσει στην άκρη του γκρεμού! Παραβλέπουν όμως σκόπιμα ν' αναφέρουν ότι αφενός μεν οι ίδιοι ήσαν που έφτασαν την χώρα σ' αυτό το επικίνδυνο σημείο και αφετέρου ότι απέτυχαν παταγωδώς να τη σώσουν! Αντιθέτως τα έκαναν χειρότερα! Την έσπρωξαν ακόμη πιο κοντά στην άκρη του γκρεμού!

Προφανώς σπέρνουν το φόβο επειδή επενδύουν σ’ αυτόν. Παρουσιάζουν τους αντιπάλους ως «τέρατα» για να δικαιολογήσουν τα δικά τους τερατώδη και διαχρονικά λάθη, τις παραλείψεις και τις ολιγωρίες καθώς και την υποτακτικότητά τους στην τρόικα. Την πρώτη φορά τους βγήκε, την επόμενη όμως; Επιπλέον πώς είναι δυνατόν από τη μία να εκθειάζουν ένα λαό για τον ηρωισμό του, τις θυσίες που κάνει και το σθένος που επιδεικνύει και από την άλλη να τον εκφοβίζουν; Μάλλον δεν έχουν υπόψη τους τη φράση του Τζορτζ Μπέρναρντ Σω: «Αυτό είναι το μυστικό του ηρωισμού: να μην επιτρέπεις στον φόβο να συνοδεύει τη ζωή σου»

Ποιός είπε ότι δεν υπάρχουν όπλα διαπραγμάτευσης; Δεκέμβριος 2014

Για όσους ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχουν όπλα για διαπραγμάτευση ακόμη και τώρα!

Το αρθρ. 103 της χάρτας του ΟΗΕ λέει ότι: «Σε περίπτωση σύγκρουσης των υποχρεώσεων των κρατών – μελών που προκύπτουν από την παρούσα χάρτα και των υποχρεώσεών τους από οποιαδήποτε άλλη διεθνή συμφωνία, τότε υπερισχύουν οι πρώτες». Στις υποχρεώσεις που προκύπτουν από τη χάρτα περιλαμβάνονται και όσες προβλέπει το αρθρ 155, που αναφέρει: «Η ανύψωση του βιοτικού επιπέδου, η πλήρης απασχόληση και οι συνθήκες προόδου και ανάπτυξης μέσα σε οικονομική και κοινωνική τάξη». Ανταποκρίνονται άραγε στις ως άνω απαιτήσεις τα προγράμματα «βοήθειας» της τρόικα; Αυτά και όχι μόνον πρέπει να πούμε στους «εταίρους» μας κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης. Να τους πούμε μεταξύ των άλλων ότι δεν πρέπει να παραβιάζουν τις διεθνείς συνθήκες, που και αυτοί έχουν υπογράψει.

Περι εκπ/κής αξιολόγησης

Η εκπαιδευτική αξιολόγηση είναι ίδια με κάθε άλλη αξιολόγηση;

Το εκπαιδευτικό έργο γνωρίζουμε όλοι ότι είναι δύσκολο, επίπονο και απαιτητικό! Ένας καλός εκπαιδευτικός δεν αρκεί να είναι καλός επιστήμονας ή πολύ καλός γνώστης του επιστημονικού αντικειμένου του. Πρέπει να έχει γνώσεις και δεξιότητες παιδαγωγού, ψυχολόγου, να διαθέτει κοινωνικές δεξιότητες, να έχει καλή ψυχική και σωματική υγεία κλπ. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει, επίσης, ότι το εκπαιδευτικό έργο έχει πολύ σημαντικές διαφορές σε σχέση με το έργο των άλλων δημόσιων υπαλλήλων και αυτή η παρατήρηση δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση κάποιου είδους υποτίμηση του έργου των άλλων εργαζόμενων. Ο εκπαιδευτικός εργάζεται σε κινούμενη άμμο, οι συνθήκες που διαμορφώνουν το παιδαγωγικό κλίμα της τάξης μεταβάλλονται πολύ εύκολα, επομένως δεν μπορεί να χρησιμοποιεί ένα συγκεκριμένο, σταθερό και κωδικοποιημένο σχέδιο μαθήματος που να εφαρμόζεται τυποποιημένα σε κάθε περίπτωση, ώστε να μπορεί να μετρηθεί. Κάτι τέτοιο δεν υπάρχει.

Επίσης, δεν είναι ποτέ δυνατόν η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών να είναι απόλυτα αντικειμενική, ιδίως όταν γίνεται από μονοπρόσωπα όργανα. Πώς μπορεί να είναι αντικειμενική, όταν ο αξιολογητής καλείται να εξετάσει στοιχεία όπως η διδακτική ικανότητα, η παιδαγωγική συμπεριφορά, η υπευθυνότητα, η ευσυνειδησία, η μεταδοτικότητα κλπ; Πολύ δε περισσότερο που τα ως άνω χαρακτηριστικά είναι αρετές; Μπορεί μια αρετή να αποτιμηθεί με αριθμητικούς δείκτες; Επιπλέον, πρέπει να επισημανθεί ότι κορυφαίοι παιδαγωγοί διαφωνούν ως προς τη σημασία που αποδίδεται στις ως άνω αρετές (π.χ. βλ. W. Brezinka, 1981). Άρα η βαρύτητα που αποδίδεται σε κάθε μία από αυτές κατά τη διαδικασία της αξιολόγησης δεν μπορεί παρά να προσδιοριστεί με υποκειμενικό τρόπο. Απαλλαγμένη σε μεγάλο βαθμό από τον υποκειμενισμό του αξιολογητή θα μπορούσε να είναι μια αξιολόγηση, μία μέτρηση όταν εξετάζει τα τυπικά προσόντα ενός εκπαιδευτικού, όπως π.χ. την εμπειρία του εκφρασμένη σε χρόνια υπηρεσίας, τους τίτλους σπουδών, τη συμμετοχή του σε ουσιαστικά, καθολικά επιμορφωτικά προγράμματα και όχι με κλήρωση και για κάποιες μόνο ειδικότητες. Αλλά και μια τέτοιου είδους αξιολόγηση δεν μπορεί να έχει την επιζητούμενη πληρότητα.

Ο δανεισμός είτε από τις αγορές είτε από την τρόικα δε μπορεί να είναι στόχος!

Ο δανεισμός είτε από τις αγορές είτε από την τρόικα δε μπορεί να είναι στόχος!

Είναι πολλοί εκείνοι που διατείνονται ότι ο στόχος της χώρας μας είναι να βγούμε στις αγορές! Να δανειστούμε δηλ. από τις αγορές επειδή αυτές δεν επιβάλλουν μνημόνια, παραβλέποντας το βασικό στόχο που πρέπει να είναι η εφαρμογή μέτρων, τα οποία θα καταστήσουν το δυσθεώρητο, για τα δεδομένα της χώρας μας, χρέος βιώσιμο. Για να δούμε όμως με απλή αριθμητική αν ο δανεισμός, ιδίως αυτή τη δεδομένη στιγμή είτε από τις αγορές είτε από την τρόικα αποτελούν ορθές λύσεις και μειώνουν το χρέος με σκοπό να το κάνουν βιώσιμο χωρίς ταυτόχρονα να «ξυρίζουν» τους πολίτες!

Όπως αναφέρουν οι ειδικοί το χρέος καθορίζεται από το λόγο (κλάσμα): Χρέος/ΑΕΠ. Ο λόγος αυτός πρέπει συνέχεια να μειώνεται, και να φτάσει σ' ένα σημείο ώστε το χρέος να είναι βιώσιμο (αυτό είναι το σημαντικό και όχι η προπαγάνδα των συστημικών ΜΜΕ). Και ένα χρέος είναι βιώσιμο όταν ανέρχεται στο 90% περίπου του ΑΕΠ ή Χρέος/ΑΕΠ=0,9 δηλ. πρέπει Χρέος/ΑΕΠ < 1 και σε κάθε περίπτωση όσο ο λόγος είναι μικρότερος του 1 τόσο πιο βιώσιμο είναι το χρέος ενός κράτους. Σήμερα  το χρέος της χώρας μας είναι περίπου 175% του ΑΕΠ!

Αυτοαξιολόγηση και αξιολόγηση

Αυτοαξιολόγηση και αξιολόγηση

Είναι δύο έννοιες που απασχολούν τους εκπαιδευτικούς το τελευταίο διάστημα μαζί και με τόσα άλλα που δυστυχώς διαλύουν το δημόσιο σχολείο. Μάλιστα για αυτά τα δύο θέματα φαίνεται να μην έχουν μαζί τους την κοινωνία. Για κάποιους θεωρείται αδιανόητο να μην υπάρχει αξιολόγηση στη δημόσια εκπαίδευση και απορούν πως οι εκπ/κοί δεν την επιθυμούν! Όμως εκείνο που ζητάει η κοινωνία και ορθά πράττει, είναι ν’ απολαμβάνει υψηλού επιπέδου δημόσιες υπηρεσίες, αναβαθμισμένη ποιότητα δημόσιας υγείας, εκπ/σης κλπ. Ζητά βελτίωση των υπηρεσιών και των δομών, καθώς βέβαια και των δημοσίων υπαλλήλων. Ζητά οι δημόσιοι λειτουργοί να είναι εκπαιδευμένοι, να επιμορφώνονται διαρκώς και ν’ αξιολογούνται με σκοπό την περαιτέρω βελτίωσή τους και όχι την τιμωρία τους! Η κοινωνία, επίσης, δεν είναι πλήρως ενημερωμένη για το ειδικό αυτό θέμα και επηρεάζεται συχνά από την προπαγάνδα των μέσων αλλά και των λοιπών κυβερνητικών επικοινωνιακών τρικ, τα οποία μπορούν, και το έχουν καταφέρει σε μεγάλο βαθμό, να εξαγοράσουν τη συναίνεση της κοινής γνώμης. Αυτό επιτυγχάνεται με πολλούς τρόπους, ένας από τους οποίους είναι να στοχοποιηθούν και να ενοχοποιηθούν οι εκπαιδευτικοί για όλα τα δεινά της εκπαίδευσης! Έτσι ο εξοβελισμός τους (διαθεσιμότητα – κινητικότητα – απολύσεις) θα είναι πανεύκολος και χωρίς καμία διαμαρτυρία (μήπως και με κοινωνική συναίνεση;). Όμως δε γίνεται αντιληπτό ότι κανένα εκπ/κό σύστημα και καμιά αξιολόγηση δεν πρόκειται να επιτύχουν όταν αμφισβητούν τους εκπ/κούς.